Хрысціянская візія: НЕ ВАЙНЕ!

2021-03-13 16:58:17 "Власть захватила церковное здание, как ответит Бог?"

Старший пастор церкви "Новая Жизнь" Вячеслав Гончаренко беседует с Леонидом Вороненко, епископом Объединения общин христиан полного Евангелия в Беларуси. Леонид Вороненко за время политического кризиса несколько раз инициировал молитву за Беларусь, выступал в поддержку митрополита Тадеуша Кондрусевича, принимал участие в "Ночи расстреляных поэтов" в Куропатах.



Відкрити / Коментувати

2021-03-13 15:47:45 Ксёндз Вячаслаў Барок разважае пра тое, як размаўляць з прыхільнікамі гвалту

"Паважаны кс.Вячаслаў! Дайце, калі ласка, параду, як знайсці агульную мову са сваякамі, якія падтрымліваюць дзеючую ўладу і іх жорсткія дзеянні. У пост трэба з усімі памірыцца і ўсіх прабачыць, але на гэта зараз не магу знайсці сілы... Дайце, калі ласка, хрысціянскі адказ! Упэўнена, тэма адносін са сваякамі з іншымі палітычнымі поглядамі, балючая для многіх!" (Таццяна)

<...> Каб знайсці агульную мову з апанентамі трэба найперш разабрацца ў сітуацыі і зрабіць тры крокі. Першым крокам выйсця з найгоршай сітуацыі, ў якой толькі можа апынуцца чалавек, з’яўляецца аб’ектыўная ацэнка той сітуацыі. Другі крок ‐ сфармуляванне прычынаў, якія прывялі да крызіса. Трэці крок‐ пошук адказу на пытанне, што я магу зрабіць: магу сітуацыю памяняць ці трэба мчняць сваё адносіны да сітуацыі.

1. Актуальная сітуацыя ў краіне сёння характэрызуецца феноменам масавых рэпрэсій ўладай сваіх апанентаў. Напэўна гэта ёсць рэалізацыя плану помсты “за нявернасьць у любві". Праблема велізарнейшая, бо чорнае называецца белым, белае чорным. Свядомасць чалавека разрываецца і міжволі чалавек сам задае пытанне, ці з ім усё ў парадку? Ніхто з нас не адчувае абароненасці і паволі знікае ўпэўненасць ў заўтрашнім дні. Хрысціянін не можа не заўважаць, як дзеецца сапраўдная трагедыя- руйнуюцца маральныя і асноўныя сацыяльныя каштоўнасці.

2. Прычынай, чаму адбылася эскалацыя насілля ў жніўні месяцы мінулага года, ёсць лагічнае завяршэнне будавання грамадства на асновах постсавецкай ідэалогіі. Лукашэнка, падчас штогадовых віншаванняў з нагоды 7 лістапада, запэўнівае, што мы будуем нашую будучыню на заваеваннях і ідэалах вялікага акцябра і ніякай дэкамунізацыі не будзе. Так вось, будуючы на камуністычных ідэалах, нічога іншага, як насілле ў выніку, не збудуеш. Акрэсціна, як сімвал ўсёй трагедыі гвалту і беззаконня, стала непазбежнай наканаванасцю, бо не было дэкамунізацыі і разлічэння за Курапаты. Курапаты – гэта ж адзін з сімвалаў камунізма.

3. Што магу зрабіць. Магу і сітуацыю мяняць і мяняць адносіны да сітуацыі. Зрэшты, мяняючы сітуацыю, будуць зменяцца і адносіны. І ніяк інакш. Небяспечна і не правільна мяняць само стаўленне да сітуацыі, не спрабуючы мяняць сітуацыю. Гэта шлях самападману і Ён прывядзе да яшчэ большай трагедыі. Спроба весці дыялог з іншадумцамі – гэта і ёсць маленькі крок у змене сітуацыі.

Вельмі добра, што незалежна ад нашага балючага досведу, не знікае жаданне размаўляць з іншым. І пачуваемся нават адказнымі за вырашэнне канфлікту. Гэта па-Божаму. Аднак, абсалютна не правільна мець пачуццё віны, калі не па нашай віне дыялог не атрымоўваецца. Бо, калі чалавек выбірае зло, гэта не мы нясем адказнасць за яго выбар. <...>

Безумоўна, дамовіцца з роднымі і сваякамі трэба старацца, але ж не коштам кампрамісу з праўдай. Такога дыялогу быць не можа.

Пры размове з палітычнымі апанентамі трэба прыкласці максімум старання, каб пачуць чужое нам меркаванне. Але і не меньш старання трэба прыкладаць да таго, каб сказаць і быць пачутым. Немагчыма за адну размову вырашыць усе пытанні. І дайсці да абсалютнага кансэнсусу. Аднак, трэба знайсці галоўныя пункты, якія нас аб’ядноўваюць.

Гэтым першым пунктам мае быць прызнанне эскалацыі насілля ў жніўні месяцы, у чым сілавікі бралі самі беспасрэдны ўдзел. І мы гэта ўсе бачылі.

Некаторыя не прызнаюць горкай праўды. Калі чалавек пачынае казаць, хто там ведае, як было і што было... Адказ можа быць толькі адзін – аргументацыя пры дапамозе фактаў. Варта паказваць відэа пра збіццё мірных грамадзян, здымкі і г.д. Чуеце ў адказ "так і сілавікі пацярпелі"- прасіце, каб паказалі Вам відэа збітых або пакалечаных сілавікоў. Дзякуй Богу, гэтага няма. Калі ж дзе і было, трэба згаджацца з тым, што мае быць разбіральніцтва і суд. Але суд згодны з законам, а не тое, што адбываецца ў нас. Толькі праўда і аб’ектыўнасць могуць легчы ў аснову паспяховага дыялогу. Не бойцеся згубіць часова сувязь з сваімі роднымі і сябрамі. Бойцеся паступіцца праўдай.



Відкрити / Коментувати

2021-03-12 17:25:09 В третьем выпуске "Пастор в городе" Сергей Лукьянов отметил важные события февраля и рассказал о том, может ли церковь быть посредником между властью и оппозицией, чем удивило ВНС и почему там не было протестантов, за что у церкви "Новая жизнь" забрали здание, почему гражданское противостояние в Беларуси и России все больше приобретает религиозные оттенки. "Пастор в городе" также вспомнил об уроках Холокоста и ГУЛАГа и о вдохновляющей личности Дитриха Бонхёффера, как примера праведной жизни и мужественной борьбы с нацизмом и несправедливостью.

Благодарим за интервью и возможность лучше разобраться в темах:
- Политического аналитика Артёма Шрайбмана;
- Белорусского историка Андрея Унучека;
- Российского религиозного деятеля Юрия Сипко;
- Доктора богословия Евгения Бахмутского;
- Доктора богословия Виктора Шлёнкина;
- Пастора Тараса Тельковского;
- Экс-юриста церкви "Новая Жизнь" Сергея Луканина.

«Пастор в городе» — это взгляд на события в стране и во всем мире глазами протестантского пастора. Цель проекта — показать, что христианство, ввиду своей тысячелетней истории, все еще способно давать оценку происходящему в мире.



Відкрити / Коментувати

2021-03-12 16:03:05 Прароцкая місія Праваслаўнай царквы: сведчанне любові праз служэнне
1. У кантэксце сённяшяга свету ўнёсак Праваслаўнай царквы ў справы міру, свабоды, справядлівасці і брацва паміж народамі павінен быць перш за ўсё сведчаннем любові. І гэтае сведчанне павінна заўжды праяўляцца ў выбары найбольш эфектыўных сродкаў, зыходзячы з акалічнасцяў, асаблівых для кожнай канкрэтнай царквы. Сведчанне любові значыць, што Праваслаўныя цэрквы могуць умешвацца ў сітуацыі, якія на іх погляд супярэчаць Дабравесцю і іх традыцыі. Менавіта ў гэтым мы бачым неадкладнасць прароцкай місіі Праваслаўя, ягонага абавязку сведчыць пра “надзею, што жыве ў нас” у кожнай сітуацыі, які пагражае міру, свабодзе, справядлівасці і брацтву, а таксама павазе да чалавечай асобы і да вобразу Божага ў чалавеку. Не трэба і казаць, што дзеля выканання гэтай прароцкай місіі Праваслаўныя цэрквы маюць абавязак захоўваць спакой сваёй паствы, за якую яны клапоцяцца і вядуць па шляху Дабравесця. Мы верым, што нішто іншае, але менавіта любоў ажыўляе сёння гатоўнасць Праваслаўных цэркваў несці сваё сведчанне - сведчанне веры і надзеі - у супрацоўніцтве з іх сёстрамі і братамі з іншых хрысціянскіх цэркваў і канфесій, а таксама з усім чалавецтвам у свеце, які патрабуе гэтага, мабыць, больш чым калі.
2. Мы, праваслаўныя хрысціяне, разумеючы сэнс збаўлення, маем абавязак змагацца за аблягчэнне хваробаў, нягодаў і пакутаў. Самі жывучы досведам міру, мы не можам заставацца абыякавымі да яго адсутнасці ў сённяшнім грамадстве. Самі атрымаўшы карысць ад справядлівасці Божай, мы змагаемся за больш дасканалую справядлівасць у свеце і выкараненне ўсякага прыгнёту. Самі штодзённа жывучы досведам Божай міласэрнасці, мы змагаемся супраць усялякага фанатызму і нецярпімасці паміж людзьмі і народамі. Пастаянна абвяшчаючы ўцялесненне Божае і абожанне чалавека, мы абараняем правы чалавека для ўсіх людзей і народаў. Жывучы Божым дарам свабоды праз адкупленне Хрыстова, мы можам больш поўна абвяшчаць пра ейную ўсеагульную каштоўнасць для кожнага чалавека і кожнага народа. Спажываючы Цела і Кроў нашага Госпада ў святой Еўхарыстыі, мы на досведзе спазнаем патрэбу дзяліцца Божымі дарамі з нашымі сёстрамі і братамі, і яшчэ лепей разумеем, што такое голад і нястача, і змагаемся за іх выкрананне. З нецяплівасцю чакаючы новай зямлі і новых нябёсаў, дзе будзе панаваць абсалютная справядлівасць, ужо тут і цяпер мы змагаем за адраджэнне і абнаўленне чалавека і грамадства.
3. Наша сведчанне і ягоны плённы ўнёсак ў наш век бясплённасці, якая патрабуе Бога больш, чым калі, напэўна, будзе найлепшым спосабам для нашых цэркваў садзейнічаць міру і спадарожным яму ідэалам і ажыццяўляць іх на практыцы. Праваслаўныя цэрквы ў любові шлюць зварот да ўсяго свету, заклікаючы да супрацоўніцтва ў закладанні падмурку любові і міру паміж людзьмі і народамі.

З дакумента "Унёсак Праваслаўнай царквы ў ажыццяўленне міру, справядлівасці, свабоды, брацтва і выкараненне расавай і іншай дыскрымінацыі", прынятага Трэцяй Усеправаслаўнай перадсаборнай канферэнцыяй, якая прайшла з 28 кастрычніка па 6 лістапада 1986 г. у г. Шамбезі (Швейцарыя). Відкрити / Коментувати

2021-03-12 14:57:30 Священник Андрей Яворец из Гродно комментирует в своей фейсбуке тортики для ОМОНа от матушки Гавриилы:

«Четыре месяца, как с нами нет Романа. Правды о его смерти по-прежнему нет, а боль от трагедии - есть, и никуда не делась.
И даже становится сильнее, поскольку причин, по которым это стало возможным, меньше не становится.

В особенности трудно наблюдать, как некоторые, считающие себя христианами с претензией на духовные высоты, так и не удосужились сделать выводы из своего прежнего поведения. И с той же упрямостью хоронят остатки доброго имени моей Церкви своими кондитерскими выходками. Казалось бы, уже обожглась, резонанс от первых тортиков понемногу улёгся, все живут дальше и готовы даже понять и простить. Нет же! Не даёт покоя былая слава! Снова взыграла тоска по пиару! Даром, что - чёрному! Коли пиару на подвижничестве и аскетизме всё равно не сыскать, так хоть так получить свою "минуту славы"!

Только вот, страшно, от всего этого... В тот раз тортики зловещим образом вылезли разбитой нелюдски головой Романа...

Господи, упокой душу, усопшего убиенного раба Твоего!

И вразуми, Господи, тех, кто так ничего и не понял!» Відкрити / Коментувати

2021-03-11 15:21:44 Старший пастор "Новой Жизни" Вячеслав Гончаренко рассуждает о ситуации в общине и в стране и вспоминает слова из Первой книги Царств: "Господь поможет нам, ибо для Господа нетрудно спасти через многих или немногих" (1 Царств 14:6). Также пастор напоминает историю из Экклезиаста 9:15 о бедняке, который мудростью спас целый город, как пример того, как Бог может действовать через неизвестных людей.

"Когда Бог двинется, придёт ужас на многих нечестивых людей, дрогнет земля. Бог живой, и Он двинется, силами многих или немногих, но Он обязательно это сделает".



Відкрити / Коментувати

2021-03-11 13:26:41 Расійскі гісторык і апазіцыйны палітык Андрэй Зубаў даў інтэрв'ю "Радыё Свабода". Поўнае відэа інтэрв'ю на рускай мове можна паглядзець па спасылцы. Некаторыя тэзісы з размовы:

Пра сьвядомыя ахвяры Калесьнікавай і Навальнага

— Часта кажуць, што да палітыка маральныя ацэнкі няма як прыкладаць. І сапраўды, на жаль, многія палітыкі ва ўладзе і ў апазыцыі маглі б быць лепшымі ў маральным сэнсе. Нашыя грамадзтвы, беларускае і расейскае, постсавецкія, посткамуністычныя грамадзтвы сапсаваныя нэгатыўным стаўленьнем да чалавека. Грамадзтва ня верыць у ідэалы. І такія акты самаахвяраваньня палітыка абсалютна «выбіваюць» пасьлякамуністычнага чалавека са стану перакананасьці, што ўсе дрэнныя. Нібыта і Навальны, і Калесьнікава — людзі, якія паставілі на мэце адправіць на заслужаны адпачынак Лукашэнку і Пуціна, але і людзі, якія імкнуцца так ці інакш адыграць вялікую ролю ў палітыцы пасьля Лукашэнкі і Пуціна. Чаму ж тады яны ахвяруюць сваёй свабодай, а то і жыцьцём? Навальны на адным з апошніх працэсаў сказаў, што ён і трох капеек за сваё жыцьцё ня дасьць. І ён мае рацыю. Яго спрабавалі забіць, і ён вярнуўся ў рукі тых, хто гэта зрабіў.

Пра вольныя ахвяры як найвышэйшую сілу

— У любой культуры, ня толькі хрысьціянскай, акт самаахвяраваньня лічыцца найвышэйшым актам чалавечай сілы і мужнасьці і дапамогі іншым. Ахвяра дзеля іншых. Калі чалавек ахвяруе сабой, ён больш нічога ў фізычным пляне не набывае, ён гіне, але іншыя дзякуючы яму набываюць. У хрысьціянскай традыцыі парадыгмальнай формай зьяўляецца Ісус Хрыстос. Ён абсалютна мірна, адмовіўшыся ад усялякага супраціву, пайшоў на вольную сьмерць. І вобраз вольнай ахвяры, які пранізвае ўсё хрысьціянства, гэта найвышэйшая сіла. Ці сьвядома ідуць на гэта Марыя Калесьнікава і Аляксей Навальны, ці несьвядома, я ня ведаю. Мне падаецца, што дастаткова сьвядома, але ня дзеля большай папулярнасьці, а дзеля таго, каб вызваліць свае народы ад улады тырана. Як палітык я не ва ўсім з Навальным згодны, мы неаднойчы асабіста спрачаліся, і будзем спрачацца, калі будзем жыць, але па-чалавечы мне стала лягчэй жыць, калі я пабачыў, што ёсьць чалавек, які ідзе на такі шлях. Гэты подзьвіг заўсёды вызваляе.

Пра безумоўную перамогу негвалтоўнага супраціву

— Акрамя вобразу Хрыста і нашых сучасных герояў у нашых краінах, даволі шмат людзей выбіралі шлях негвалтоўнага супраціву. І ў выніку, нават загінуўшы, яны перамагалі. Каб вызваліцца ад улады Брытанскай кароны, у Індыі пачаўся рух Махатмы Гандзі. І гэты негвалтоўны рух аказаўся больш эфэктыўны, чым усе формы гвалтоўнага супраціву. Сам Гандзі загінуў ад рукі правага індыйскага фундамэнталіста, які, верагодна, марыў пра гвалтоўны варыянт перамогі. І Гандзі — сымбаль вызваленьня.

Чаму ахвяры ня будуць марнымі

— Гэта ўсё дакладна не дарма ў Беларусі, Расеі і ва ўсім сьвеце. Той жа Нэльсан Мандэла правёў за кратамі 27 гадоў, і ў выніку Паўднёвая Афрыка вызвалілася ад апартэіду і карэннае насельніцтва атрымала ўладу, за што ён і змагаўся. Негвалтоўны супраціў не дае хуткіх эфэктаў, тады як гвалтоўны супраціў можа перамагчы ў тры дні. Гвалтоўны супраціў, як правіла, нясе на месца адной тыраніі другую, калі не тыранію, то жорсткасьць. Негвалтоўны супраціў не нясе жорсткасьці. Гэта сродак, які дзейнічае павольна, але ён практычна заўсёды прыводзіць да перамогі. Такіх выпадкаў у сьвеце вельмі шмат. І самы галоўны прыклад — самога Хрыста. Я думаю, што і справа беларускіх мужных патрыётаў, і справа такіх жа людзей у Расеі і ва ўсім сьвеце прынясе посьпех. Больш за тое, гэта самы слушны шлях да перамогі над тыраніяй. Відкрити / Коментувати

2021-03-11 12:30:08 И снова наша любимая рубрика "Страдания игумении Гавриилы"

Преодолев стресс от кибербуллинга, настоятельница гродненского женского монастыря снова встретилась с сотрудниками ОМОНа и поделилась с ними тортами. На одном из них самоиронично написано "Не в силе Бог, а в правде".

Однако есть и мнение, что на самом деле игумения Гавриила пытается нам что-то сказать. Матушка, если вам нужна помощь, моргните два раза или напишите нам в @christianvisionBot. Відкрити / Коментувати

2021-03-10 20:04:58 Посол Великобритании выступает в поддержку церкви "Новая жизнь"

Сегодня посол Великобритании Жаклин Перкинс приезжала на Ковалева, 72, где встретилась с Вячеславом и Ириной Гончаренко. Жаклин Перкинс передала белорусским верующим поддержку британского общества.

Гости вместе с пастором и его женой прошлись по парковке, а также выразили свое сожаление, что не могут зайти внутрь. Посол спросила, возможно ли принятие властями какого-то решения, которое урегулировало бы сложившуюся ситуацию? Представители церкви ответили, что такое решение может быть принято: это возвращение здания в собственность верующих. Для этого нужна добрая воля властей и юридически это возможно. Такие процедуры проводятся по решению Мингорисполкома –это подтвердил заслуженный юрист Валерий Фадеев.

Ирина Гончаренко вспомнила то время, когда Ковалева, 72 только начало принадлежать верующим:

– Изначально, когда мы приобрели это здание, нам отключили электричество. Мы купили свой генератор – таким образом получили электричество. Здание стало автономным, ни от чего не зависящим. В него помещается 900 человек – на это место приходило очень много людей!

«Иногда можно услышать вопрос: «Если ли в Беларуси религиозная свобода?» Если судить по нашей ситуации, то ее нет», – отметил Вячеслав Гончаренко.

Жаклин Перкинс ободрила верующих из «Новой Жизни»:

– Представители многих церквей в Великобритании интересуются вашей ситуацией и следят за происходящим. Они обращались в посольство. И, конечно же, все спрашивают, как можно помочь?..

«Когда в 2006 году в этом здании проходила пост-голодовка, сюда в один день приехало 10 европейских послов и американский посол. Внимание международной общественности стало весомой поддержкой для нас, – ответил пастор. – Нас поддержала и Организация Объединенных Наций, и многие люди доброй воли. Благодаря этому некоторые процессы против нас приостановились. Поэтому сейчас солидарность также очень важна, мы ценим поддержку на разных уровнях. Стоит показать, насколько важна церковь. Ведь если не церковь, куда в моральном смысле скатится наше общество?.. Есть категории людей, которым никто не поможет, это способны сделать только верующие люди и Бог.

«Мы говорили представителям власти, что можем работать с теми людьми, на которых у государства нет ни сил, ни времени», – добавила Ирина Гончаренко.

– Многие люди в Британии поддерживают вас. Морально они с вами, – подытожила госпожа Посол.

Источник - сайт церкви "Новая жизнь" Відкрити / Коментувати

2021-03-10 19:15:45 Скульптар Гэнік Лойка, які перажыў зьбіцьцё за Акрэсьціна і прайшоў праз турмы ў Жодзіне і Магілёве, зараз знаходзіцца ў Злучаных Штатах. Ён вырабіў бюсты Тадэвушка Касьцюшкі і Кастуся Каліноўскага, якія будуць усталяваныя каля будынку Катэдральнага сабору Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы ў Нью-Ёрку. Парафіяльная Рада сабора абвясьціла збор грошай на іх усталёўку. Цікава, што самі Касьцюшка і Каліноўскі вызнавалі рыма-каталіцтва. Відкрити / Коментувати